Pnömotoraks (hava kaçağı), akciğer ve göğüs duvarı arasındaki boşlukta anormal hava toplanmasıdır. Akciğerde küçük bir zayıflık alanı nedeniyle başka akciğer sorunu olmayan çocuklarda ortaya çıkabilir. Bu alan açılarak havanın akciğer dışındaki boşluğa girmesine izin verebilir. Bu hava akciğeri iter ve onu çökertebilir.
Belirtiler Nelerdir?
Semptomların fiziksel aktivite sırasında olduğundan daha fazla istirahatte gelişmesi daha olasıdır ve şunları içerebilir:
- Zamanla düzelen akut göğüs ağrısı,
- Nefes darlığı,
- Sırt ve omuz ağrısı.
Bazen kalp etkilenir. Buna tansiyon pnömotoraks denir. Bunun işaretleri şunlardır:
- Yürüme, hatta nefes almada güçlükle ayakta durma,
- Nefes almada zorluk ve göğüs ağrısı,
- Sığ nefes alıp vermek,
- Terlemeli veya terlemesiz beyaz, gri veya mavi ten rengi.
Nedenler nelerdir?
Akciğerlerdeki oksijen ve karbondioksitin değiş tokuş edildiği küçük hava keseleri olan alveoller patladığında bir pnömotoraks veya başka bir hava kaçağı gelişir. Alveoller patladığında hava kaçar ve hava sızıntısına neden olur.
Bebeklerin akciğerleri çok kırılgandır ve birçok şey bebeğin pnömotoraks veya diğer hava sızıntısı riskini artırabilir. Bazı bebekler diğerlerinden daha fazla risk altında olsa da, doğumdan sonra akciğerleri genişledikçe herhangi bir yenidoğan pnömoni geliştirebilir. Bebeğinize pnömo geliştirme şansı veren risk faktörleri şunları içerir:
Erken doğum: Prematürelerin akciğer dokusu çok kırılgandır ve alveolleri kolayca yırtılır. Doğumda 1500 g’dan daha hafif olan bebekler en büyük risk altındadır.
Doğumda nefes almaya yardımcı olma: Bebekler doğumdan hemen sonra nefes almadığında, canlandırma ekibi bebek nefes almaya başlayana kadar manuel nefes vermek için bir ambu torbası veya başka bir cihaz kullanacaktır. Gerekli olmasına rağmen, bu yardım solunumu pnömoya neden olabilir.
Mekanik ventilasyon: Ventilatörden veya CPAP’den uzun süreli yardıma ihtiyaç duyan bebeklerde pnömoni riski daha yüksektir. Bunun nedeni, mekanik ventilasyonun akciğerleri şişirmek ve bebeğin oksijen seviyelerini yüksek tutmak için havayı akciğerlere zorlamasıdır.
Mekonyum aspirasyonu: Doğum sürecinde mekonyum soluyan bebekler çok hasta olabilir. Mekonyum, hava yollarını tıkayarak havanın akciğerlere girmesine izin verir, ancak akciğerlerden dışarı çıkmaz. Bu hava hapsi alveollerdeki basıncı artırabilir ve onların patlamasına neden olabilir.
Pnömotoraks nasıl teşhis edilir?
Göğüs röntgeni pnömotoraks olup olmadığını gösterir. Bu röntgen doktorunuzun pnömotoraksın boyutunu tahmin etmesini sağlar.
Göğüs bilgisayarlı tomografi taraması (CT taraması) nadiren gereklidir. Bazen tanı koymak ve nadir görülen komplikasyonları aramak için yapılır.
Nasıl tedavi edilir?
Pnömotoraksın boyutu küçükse ve çocuğunuzun istirahatte solunum sorunu yoksa gözlem ve oksijen önerilebilir. Bu, çocuğunuzun hastanede kalmasını gerektirebilir veya gerektirmeyebilir. Çocuğunuzun hastanede kalırsa, hastanede kalma süresi değişkenlik gösterebilir. Bazı durumlarda akciğerin tam olarak genişlemesi 1 aya kadar sürebilir.
İğne aspirasyonu önerilebilir: Göğüs duvarından küçük bir iğne sokulur. İğneye bir şırınga bağlanır ve hava dışarı çekilir. Hava 24 saat sonra toplanmazsa çocuğunuz eve taburcu edilir. Hava hızla akciğer dışındaki boşluğa dönerse, başka bir prosedür gerekli olacaktır.
Göğüs tüpü yerleştirme: Bu tedavide, havayı boşaltmak için kaburgaların arasına ve akciğerlerin etrafındaki boşluğa bir tüp yerleştirilir. Havanın kaçmasına izin veren ancak tekrar girmeyen bir yatak başı konteynerinde tek yönlü bir valfe bağlanır. Tüp, kabın içine hava çıkışı artık görülmeyene kadar yerinde bırakılır.
Aşağıdaki durumlarda ameliyat düşünülür:
Pnömotoraks büyükse veya gerginlik yaratmışsa.
Göğüs tüpü ile tedavi edilen bir pnömotoraks başarısız olur ve 3 günden fazla hava sızmaya devam ederse.
Hastanın birden fazla pnömotoraks geçirmiş olması.
Hastada aynı anda her iki tarafta da pnömotoraks oluşmuşsa.
Bu ameliyata VATs prosedürü (Video Destekli Torakoskopik cerrahi) denir. Göğüs duvarında birkaç küçük kesi yapılır. Akciğer zayıflığı olan alanlar çıkarılır ve akciğerin tekrar çökmesini önlemek için akciğerin dış yüzeyi göğüs duvarının iç yüzeyine yapıştırılır.